Wpadł na gościniec zaraz za Księżniczką, Fea biegła przed nim. Kiedy patrzył na księżniczkę, przypomniały mu się stare czasy, kiedy on był tak beztroski. Jednak musiał przystanąć i chwycić oddech, zbroja mu ciążyła, chodzić wszędzie na piechotę nie było wygodnym rozwiązaniem, bał się także o swoje życie, przecież straże mogły go wziąć za jakiegoś porywacza Sunnivy, być może będzie musiał stanąć do walki. Nadal patrzył w kierunku Sunnivy...

Po jej słowach, był już pewny, że w każdej chwili może zostać zaatakowany.
Zawołał Feę, na której grzbiecie miał topór, w jedną dłoń chwycił topór, w drugą tarczę, szedł twardo na nogach, nie chciał dać się zaskoczyć. Patrzył na Sunnivę, by nie stracić jej z oczu. Co jakiś czas obracał się w tył by zobaczyć czy nikt ich nie śledzi,
Fea również szła bardziej wyczulona, z łbem przy ziemi, nasłuchując niebezpieczeństwa. Elf razem z Tygrysicą tworzyli zgrany duet, wiedział, że jeśli ich nie rozdzielą, są w stanie rozbić cały oddział uzbrojonych, wyszkolonych żołnierzy.
Nie przerywał, jednak patrzenia w kierunku Sunnivy.