Widząc płonącą Sunnivę, całkowicie oniemiał,
-Nie tak agresywnie moja Pani- zwrócił się telepatycznie do Księżniczki.
Chwycił miecz i bez lęku podszedł do niebieskowłosej, nie chciał zrobić jej krzywdy, lecz tylko nastraszyć.
Było można wyczuć nerwową atmosferę w powietrzu. Fea doskoczyła do Aegnora, i wyszczerzyła kły w kierunku wiedźmy.
-Niestety, mój zwierzak jest odporny na wszelkie czary, więc nawet takich sztuczek nie próbuj, Niebieskowłosa- spokojnie powiedział, trzymając miecz przy jej gardle.

Sunniva schowała się za nim kurczowo trzymając się jego ubrania.
-Wcale nie jestem agresywna, to ona mnie doprowadza do ostateczności.-odpowiedziała mu myślą-Z natury jestem spokojna.

Czarownica wyglądała na bliska płaczu.Broda jej drżała a w oczach miała łzy.
-Kiedy ja....-załkała-Kiedy ja chciałam się tylko pobawić z tą panią!
Zniknęła i znów pojawiła się obok księżniczki trzymając ją za rękę.
-Bo tak mało osób tu przychodzi, a czarownicy to ja tu nigdy nie widziałam!

Sunnivie tez jakoś zebrało się na płacz z powodu małej.
-To taka nieszczęśliwa istotka!-pomyślała.Tak jak Aegnor przykucnęła obok małej i zaczęła się bawić jej niebieskimi loczkami.Chciała ją jakoś rozweselić.
-Spójrz-szepnęła.Otworzyła dłoń, którą miała zaciśnięta.Z niej zaczęły wylatywać złote motyle i małe ptaszki.Otoczyły całą trójkę.Otarła łzy małej czarownicy i uśmiechnęła się do niej ciepło.
-Dobrze, pobawimy się.-powiedziała-Ale bez brzydkich żartów!Tu są panowie!

Mała po raz pierwszy się uśmiechnęła.
-Jestem Salina, ale nikt mnie już nie pamięta...-szepnęła. Ciągle się przyglądała dobremu panu i dobrej pani.Nie mogła się nadziwić że ktoś w końcu zwrócił na nią uwagę.
-No już...Pocałujcie się!-zawołała po chwili i zniknęła.

-Ależ tak nie można!-powiedziała wstając-To nieprzyzwoite.
Oh, tak, Sunniva cały czas słowa matki uważała za świętość.Jej matka zawsze jej powtarzała "Żadnych romantycznych historii przed ślubem, rozumiesz?".Nie, Sunniva nie wiedziała o co chodzi jej matce, bowiem takie pojęcie jak "miłość fizyczna" było dla niej całkiem obce.Dla niej miłość to silne uczucie łączące dwie osoby kończące się na pocałunkach i uściskach, nic więcej.Nic dziwnego, że mając siedemnaście lat, wciąż nie wie skąd się biorą dzieci...
Szybko pozbierała swoje rzeczy.
-Odprowadzisz mnie do zamku, panie?-zapytała w myślach patrząc na elfa.

-Oczywiście Panienko, odprowadzę Cię do zamku, szkoda, żeby coś Ci się stało- odpowiedział ciepłą myślą
Uśmiechnął się równie ciepło.
-nieprzyzwoite powiadasz... No tak, ja jestem zwykłym podróżnikiem, patałachem, Ty zaś księżniczką, następczynią tronu. Uważam to wszak za wielki zaszczyt, że mogę Cię odprowadzić, do pocałunków daleko, ja uczuć takich jak miłość nie zaznałem.
I póki co nie chcę.- odpowiedział w myślach, dając do zrozumienia Księżniczce, że choćby chciała, nic z tego.

Ostatnio edytowany przez Aegnor (2012-08-31 20:06:17)

Sunniva popatrzyła na małą przerażona.Złapała ją za ramiona i popatrzyła prosto w oczy.
-Posłuchaj mnie-powiedziała patrząc na nią swoimi łagodnymi oczami-Nie wolno zabawiać się czyimś uczuciami!Nigdy!
Wyprostowała się otrzepując z kurzu suknię.Poprawiła jeszcze włosy zerkając na elfa.
-Jeżeli nie możesz zdobyć mężczyzny bez użycia czarów, to znaczy że nie jest ciebie wart.Zapamiętaj to sobie!