Jęknęła z bólu.Wiedziała że nie chciał ją zranić, tylko przytrzymać ramie.Ale nie trafił na ramie.Nie, trochę niżej gdzie nie miała ochraniaczy, dokładnie tam gdzie zaczynała się jej pierś.Przygryzła wargi i odwróciła się w jego stronę.Jakiż on był przystojny!Gdyby tak znaleźć się w jego ramionach...Nie!O czym ona myśli? Postanowiła dalej odgrywać swoją rolę.Dłonie jej drżały, ale ściągnęła nimi z siebie topór.
-To dlatego że boję się, panie-powiedziała nawet nie zdając sobie sprawy jak głos jej drży-To miejsce jest nawiedzone, a ducha przed chwilą sami wiedzieliście, mój panie...
Krew spływała po jej piersi.Położyła dłoń na miejscu które bolało i zsunęła się w dół.Upadła na kolana.
-Boli-szepnęła.

-Ale co mam wytłumaczyć?-zapytała.Gdy położył jej rękę na jej ramieniu drgnęła.Oh nie!Niech on tego nie robi!Czuła się tak dziwnie słabo.
-Przecież wszystko wyjaśniłam.-powiedziała czując że jej policzki robią się czerwone.Młode, niedoświadczone serce dziewczyny wypełniło jakieś nowe, nieznane jej dotąd uczucie.Sama nie wiedziała co to jest.

Sunniva czuła że zbiera jej się na płacz.
-Nie mogę...-odpowiedziała tak jak on-To zbyt skomplikowane!
Wstała i próbowała iść, ale ból był silniejszy.Uzdrowić się?Na ich oczach?To byłby dowód że jest czarownicą!Ale co ma do stracenia?Ona i jej magia są silniejsze niż oni!Położyła dłoń na swojej piersi.Krew zaczęła się cofać, a rana zniknęła.Wyprostowała się dumnie.
-Tak, ja jestem Sunniva Charlotta Eldsdatter z Rodziny Królewskiej.Księżniczka Solii i następczyni tronu.-powiedziała poważnie.

Jej policzki ponownie oblał słodki rumieniec.Ukłoniła mu się.
-Przepraszam że kłamałam-powiedziała spuszczając głowę-Ale zrozumcie panowie...Gdybyście byli na moim miejscu też zrobilibyście tak.
Spojrzała na swoje ubrudzone ubranie.
-Ale jeśli już wiecie że jestem księżniczką, to może pozwolicie że się przebiorę?-zapytała i nie czekając na odpowiedź zniknęła gdzieś w krzakach, tak gęstych że nic nie mogli zobaczyć.Po chwili wyszła ubrana w białą suknię i z włosami, uczesanymi i pozbawionymi wszelkich igiełek i gałązek,splecionymi w warkocz uśmiechając się przy tym ciepło.

[Zaczyna robić się ciekawie]- Pomyślał, Jak już przyszło do spotkania z ludzi to jest ich tylu że trudno nadążyć. Lubił on ptaki dlatego bacznie obserwował jastrzębia, który nad nimi krążył. Jeszcze tak akcja z niebiesko włosom dziewczynką,
upewniła go na tylko w przekonaniu że dziewczyna go okłamała. Nie żywił on do niej urazy wiedział co to znaczy ukrywać swoje prawdziwe ja, często sam też musiał kłamać aby ludzie nie dowiedzieli się o jego mocach. No i to że była Księżniczką, huh pierwsza osoba jaką spotkał od bardzo dawno i co się okazało, że jest księżniczką!
Ciężko było mu dojść do siebie, ale powoli jego moc wracała.
-Wybaczcie mi ale muszę rozprostować kość.
Rozpostarł on swoje żelazne skrzydła po czym wzbił się w powietrze.

Ostatnio edytowany przez Senyi (2012-08-31 14:48:30)

Poczuł że palce Księżniczki mocniej wbijają się w jego rękę..
-Czyżbyś fascynowała się lataniem, Sunnivo??-skierował pytanie do Sunnivy
Zauważył kobietę, która patrzyła w górę
-Witam Pani- Powiedział do zbliżającej się Kobiety.
*Cóż zbyt tłoczno się tutaj robi* pomyślał, rozluźnił uścisk Sunnivy, i wspiął się na najwyższe drzewo w pobliżu.
Fea została na dole, co jakiś czas powarkując na jastrzębia, i opisując też wydarzenia na dole.

Aegnor słysząc co relacjonuje jego towarzyszka, niemal natychmiast zeskoczył z drzewa. Znów zobaczył niebieskie włosy wystające zza Sunnivy. Widząc Księżniczkę, w samej halce, zaniemówił, zdziwiony obrotem spraw.
-Zostaw ją niebieskowłosa- krzyknął w kierunku małej wiedźmy, lecz nie przestawał ostentacyjnie gapić się na Sunnivę, jakby zaczarowany. Fea ścisnęła jego łydkę szczękami, aby się opamiętał i przestał się gapić, Pomogło, całe szczęście, mogli go przecież wziąć za idiotę.